Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Το έθιμο της «Μαλλιαρής» στη Ζάκυνθο

Το βράδυ της τελευταίας ημέρας του Ιουλίου, και ενόψει της Σαρακοστής του Δεκαπενταύγουστου που ξεκινά την επομένη, οι Ζακυνθινοί της πρωτεύουσας του νησιού, «τση Χώρας», συγκεντρώνονται στους παραλιακούς δρόμους που βρίσκονται στις άκρες της πόλης -της Αγίας Τριάδας και του Αγίου- και περιδιαβαίνουν τραγουδώντας και ανταλλάζοντας σκαμπρόζικα αλληλοπειράγματα, περιμένοντας να πάει η ώρα δώδεκα τα μεσάνυχτα.

Με το που αλλάζει η μέρα και μπαίνει η 1η Αυγούστου, τα καμπαναρία που σημαίνουν την έλευση της Σαρακοστής, δίνουν το σύνθημα στους ζακυνθινούς, που βγάζουν τα παπούτσια τους, ανασηκώνουν τα φουστάνια και τα μπατζάκια τους και μπαίνουν στην θάλασσα, στην άκρη εκεί που σκάει το κύμα, «για να πιάσουνε τη μαλλιαρή». Αναζητούν δηλαδή μια πέτρα στην οποία έχουν φυτρώσει φυτά από εκείνα που φύονται κάτω από το θαλασσινό νερό.

Είναι η λεγόμενη «μαλλιαρή» που την ανασύρουν σαν τρόπαιο, την φέρνουν στο σπίτι τους κρατώντας την ψηλά στο χέρι, και την τοποθετούν κάτω από το κρεββάτι. Η «μαλλιαρή», κατά παράδοση αιώνων, φέρνει καλοτυχία για όλη τη χρονιά, και, επιπλέον, διώχνει τα κουνούπια από το σπίτι. Όσο δε περισσότερο μαλλιαρή είναι η πέτρα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν οι ανύπαντρες να δούνε τον άντρα που θα παντρεφτούν στον ύπνο τους. Για αυτό δεν ψάχνουν απλώς για μια μαλλιαρή, αλλά …για την πιο μαλλιαρή.
Κανείς όμως δεν ξέρει αν το έθιμο γίνεται περισσότερο για τις μεταφυσικές ιδιότητες της χορταριασμένης πέτρας ή για το διονυσιακό κέφι από την ανταλλαγή λογοπαίγνιων σχετιζόμενων με τη λέξη «μαλλιαρή».

Η γιορτή είναι κάτι μεταξύ ενός μίνι καρναβαλιού, που θυμίζει κάτι από τις Απόκριες που προηγούνται της Μεγάλης Σαρακοστής του Πάσχα και μιας τιμητικής γιορτής για τη θάλασσα, η οποία πάντα και με πολλούς τρόπους ήταν συνδεδεμένη με την Ζάκυνθο.
Τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Ζακυνθίων τη βραδιά αυτή διοργανώνει γιορτή με ζωντανή μουσική από μπάντες και χορωδίες, κρασί, παραδοσιακά εδέσματα, βαρκαρόλες και ζακυνθινές καντάδες.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ
Η φωτογραφία είναι από προηγούμενη χρονιά και προέρχεται από το blog : http://oneiromageiremata.blogspot.com/
Πηγή

----------------------------------

Με πανηγυρικό τρόπο γιορτάστηκε και φέτος το παραδοσιακό έθιμο της Μαλλιαρής το βράδυ της 31ης Ιουλίου. Τρεις φιλαρμονικές του νησιού μας, η Φιλαρμονική Ζακυνθίων, η Φιλαρμονική Αρκαδίων και η Φιλαρμονική Λαγανά έδωσαν συναυλία στο πλάτωμα, μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, παίζοντας εναλλάξ μουσικά κομμάτια από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο.
Λίγο μετά το τέλος της συναυλίας οι καμπάνες του Αγίου Διονυσίου σήμαναν χαρούμενα μεσάνυχτα, επισημοποιώντας την έναρξη του Δεκαπενταύγουστου και δίνοντας το έναυσμα για το πιάσιμο της μαλλιαρής.

Άγνωστο παραμένει αν κανείς πια ενδιαφέρεται να πιάσει τη μαλλιαρή. Το παραδοσιακό χαρούμενο πνεύμα της ημέρας όμως νομίζω πως εξακολουθεί αυτό το βράδυ να πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Σταύρος Αμπελάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου