Εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο, πατρίδα της γυναίκας του και ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο ενώ ταυτόχρονα ζωγράφιζε, έφτιαχνε ξυλόγλυπτα και ειδικές κατασκευές, σχεδίαζε έπιπλα και φωτιστικά. Τα τελευταία 14 χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με την τέχνη.
Τα υλικά των έργων του είναι κομμάτια κέδρων της Μεσογείου, ελιές και κυπαρίσσια του Ιονίου, κλαδιά, κορμοί και πέτρες από τη θάλασσα, γρανάζια, ατσάλι, μπρούτζος και χαλκός.
Στα εγκαίνια της έκθεσης η Αρχαιολόγος και Διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού Κατερίνα Δεμέτη παρουσιάζοντας η δουλειά του Χρήστου Μπάρλου είπε: «Ερμηνεία λοιπόν της ζακυνθινής φύσης που τον περιβάλλει, είναι η εικαστική δημιουργία του Χρήστου Μπάρλου, που η τύχη και η ζωή τον έριξε σ’ αυτό το «αλωνάκι». Κι αξιοπρόσεχτη η ερμηνευτική του γλώσσα, αφού σ’ αυτήν μπορούμε να εντοπίσουμε τις αρχετυπικές μορφές, που βλέπει γύρω του και εμπεριέχονται στο ξύλο, την πέτρα, το σίδερο. Επιλέγει το λιγότερο βιασμένο από τον άνθρωπο, υγρό στοιχείο, και μέσα απ’ αυτό ανασύρει, τα ελάχιστα απομεινάρια, που απολιθώνουν την ουσία της ύπαρξης της ζακυνθινής φύσης και ψυχής.
Κοιτάζει πρώτα την πέτρα και η επιθυμία του ξεκινά από το να «βγάλει κάτι» από εκεί μέσα. Και το πράττει, όχι κατατεμαχίζοντάς την, αλλά επεμβαίνοντας σ’ αυτήν, ψηλαφώντας την, χαράσσοντάς την και προσπαθώντας να βρει τι «ήθελε» να πει η ίδια η πέτρα. Αν από μέσα βγαίνει κάτι που θυμίζει ζώο, αντικείμενο ή ανθρώπινη μορφή, του φτάνει, και για να τη «δέσει», προσθέτει στοιχεία από σίδερο, μπρούτζο, χαλκό».
Ο Χρήστος Μπάρλος μιλώντας ευχαρίστησε με συγκίνηση τη γυναίκα του Λυδία για τη συμπαράστασή της και τον δάσκαλό του Πέτρο Ζουμπουλάκη, που παραβρέθηκε στα εγκαίνια.Σταύρος Αμπελάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου